Ман мехоҳам чанд калима дар мавриди тоҷикҳо бигӯям. Тоҷикҳо мардуми хосе ҳастанд. Инҳо на узбек ҳастанд, на қазоқ ва на қирғиз, инҳо тоҷик ҳастанд – қадимтарин мардуми Осиёи Марказӣ. Тоҷик ба маънои тоҷдор аст, ки эрониҳо ба онҳо мегуфтанд ва тоҷикҳо ба ин ном сазовор ҳастанд.

Аз миёни тамоми мардуми мусулмони ғайрирус дар қаламрави Иттиҳоди Ҷамоҳири Шуравӣ тоҷикҳо танҳо мардуми ғайритурк ҳастанд – мардумони эронитабор. Тоҷикҳо мардуме ҳастанд, ки равшанфикронашон шоири бузург Фирдавсиро ба дунё оварданд ва беҷиҳат нест, ки тоҷикҳо суннатҳои фарҳангии худро аз ӯ мегиранд. Ҳатман дар ин Даҳаи санъат эҳсос кардаед, ки онҳо ҳисси ҳунарии зарифтаре доранд, фарҳанги куҳан ва завқи ҳунарии хоси онҳо дар мусиқӣ, овозхонӣ ва рақс таҷассум ёфтааст.

Гоҳе руфақои руси мо ҳамаро бо ҳам омехта мекунанд. Тоҷикро бо узбек, узбекро бо туркман ва арманиро бо гурҷӣ. Ин, албатта, иштибоҳ аст. Тоҷикҳо мардуме хос ва бо фарҳанге бостонӣ ҳастанд ва дар шароити Шуравии мо ояндаи бузурге доранд. Ва кулли Иттиҳоди Ҷамоҳири Шуравӣ бояд дар ин амр ба онҳо кумак кунад. Ман дӯст дорам ҳунари онҳо мавриди таваҷҷуҳи ҳамагон қарор бигирад.

Ман, ин қадаҳро ба хотири ҳунари тоҷик, халқи тоҷик, ба ин хотир, ки мо маскавиҳо ҳамеша омодаи кумак ба онҳо дар ҳар сурате бошем, бармедорам!

 Манбаъ: Сталин И.В. Cочинения. – Т. 18. – Тверь: Информационно-издательский центр «Союз», 2006. С. 211–212.

 Тарҷума ва таҳияи Беҳрӯзи Забеҳулло