Дар  натиҷаи  таҳлили  маводи  сершумори  илмӣ, сиёсӣ,  низомӣ, иқтисодии  чопию расонавӣ -  интернетӣ  муайян  карда  шуд, ки  ахиран  алайҳи  Ҷумҳурии  Тоҷикистон яке  аз калидитарин  технологияҳои  “ҷангҳои  омехта”, - “ҷангҳои   иттилоотӣ” – и бесобиқа  роҳандозӣ  гардидааст.

  Асосгузори  сулҳу  ваҳдати  миллӣ, Пешвои  миллат - Президенти  Ҷумҳурии  Тоҷикистон  муҳтарам  Эмомалӣ  Раҳмон ҳанӯз  соли 2009 дар Паёми  навбатии  худ  ба  Маҷлиси Олии Ҷумҳурии  Тоҷикистон  доир ба  масъалаи  мазкур, чунин  ишора   карда  буданд:

  Рушди илму техника танҳо дар ҷомеаи осудаву ором имконпазир мебошад. Хушбахтона дар кишвари мо ҳама шароитҳо барои таҳсил ва таҳқиқоти илмӣ аз ҷумла барои духтарону бонувон фароҳам оварда шудааст. Ин буд, ки шурӯъ аз санаи 17 то 20 августи соли ҷорӣ дар шаҳри зебоманзари Гулистон Конфронси байналмилалии илмӣ-амалии "Нақши занон-олимон дар рушди илм, инноватсия ва технология", ки аз ҷониби клуби "Хонуми ядроӣ" -и назди Агентии амнияти ядроӣ ва радиатсионии Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон  бо дастгирии Созмони Амнияти Аврупо ва роҳбарияти Агентии амнияти ядроӣ ва радиатсионии АМИТ баргузор гардид.

   Мусаллам аст, ки як роҳи бурунрафт аз мушкилоти зеҳнию фикрӣ, тамоюли кӯрзавқию безавқӣ, заъфи гироишоти миллӣ ва билохира буҳронҳои ҳувиятӣ ҳадафмандона барномарезӣ ва роҳандозӣ намудани маҳфилу нишастҳо, базму маъракаҳо ва озмуну фестивалҳо мебошад. Махсусан, бо ҳузури васеи ҷомеа ва табақаҳои гуногуни иҷтимоӣ давра ба давра ва марҳила ба марҳила гузаронидани маҳфилу озмунҳои фарҳангию ҳунарӣ раванди завқписандӣ, зебоишиносӣ, худогоҳӣ, фазилатмандӣ ва ҳувиятсозии миллиро таҳкиму тақвият бахшида, роҳро барои расидан ба қуллаҳои баланди мурод – бунёду сохтмони давлати миллию дунявӣ ва ҷомеаи мутамаддини ҷаҳонӣ ҳамвор месозад. Дар зимн, баланд бардоштани сатҳи завқу салиқаи бадеӣ-эстетикӣ, арҷгузорӣ ба мероси фолклорӣ-этнографӣ, эҳёи суннатҳои маҳаллию мардумӣ ва худогоҳию хештаншиносии наслҳои наврасу ҷавон аз тариқи роҳандозии пружаи фестивал-озмунҳои ҷумҳуриявии телевизионии эҷодиёти халқ осонтар ва мувофиқтар аст. Аз ҷониби дигар, мардум ва масъулини пружаҳое ҳамчунинӣ таҷрибаи гузаронидани фестивал-озмунҳои ҷумҳуриявии телевизиониии эҷодиёти халқро, ки дар қолиби Бӯстон – 1 (1974), Бӯстон – 2 (1981), Бӯстон – 3 (1986-1987), Андалеб (1996) ва амсоли инҳо рехта ва манзури бинандагон гардонида буданд, хуб дар хотир доранд.

  Истифодаи самараноки захираҳои маҳдуд дар сатҳи як кишвар, барои ҳама масъулони давлатӣ вазифаи аввалиндараҷа маҳсуб меёбад. Захираҳо ҳамеша маҳдуд ҳастанд. Ҳатто бузургтарин кишварҳои ҷаҳон бо маҳдудияти захираҳо рӯ ба рӯ ҳастанд. Даврони васеъсозии давлатҳо ва аз ҳисоби дороии кишварҳои мағлуб зистан кайҳо гузаштаанд. Дар замони муосир ҳадафи ҳар ҳукумати хирадманд истифодаи самараноки захираҳои маҳдуди худ аст. Аз ҳама нишондиҳандаи дақиқтарини рушди як кишвар ин болоравии самаранокии меҳнат мебошад, ки он дар шакли Муҷмӯи маҳсулоти миллии сарона бо нархи собит ҳисоб карда мешавад.