Имрӯз башарият дар замони ҳассос, зудтағйрёбанда ва мушкил қарор дорад, ки низому қонунҳои ягона барои зисту зиндагӣ ва муносибату муошират дар он муайян нест. Ин аст, ки ҳар замон дар заминаи ташаккули техналогия ва рушди тамаддуни инсонӣ зарурати такмилу тағйири арзишҳо ва муносибатҳо ба миён меояд. Оила яке аз иниститутҳое мебошад, ки арзиш ва анъанаҳои он решаи таърихӣ дошта, тули асрҳо ташаккул ёфтаанд. Аммо сохти ҷомеаи иттилоотӣ , ки дар заминаи ташаккули технология шакл гирифтааст, талаботҳои худро дорад ва бо назардошти ин талаботҳо мавқеи оиларо дар ҷомеа то рафт танг намуда, аризшу анъанаҳои онро тағйир медиҳад ва ё аз байн мебарад. Тараққиёту пешрафт фазои наверо сохтааст, ки дар он бо анъанаҳои оиладории калассикӣ зиндагӣ кардан номумкин аст. Вазъи иқтисодӣ ва шароити зиндагӣ ба муносибатҳои иҷтимоии инсонҳо таъсиргузор аст. Хусусан ба муносибатҳои оилавӣ, ки зери таъсири вазъи иқтисодӣ аз нав шакл мегиранд. Имрӯз дар заминаи тағйири вазъи иҷтимоию иқтисодии ҷомеа, инчунин тарақиёти техналогия муносибат миёни инсонҳо такмил мейёбанд, тағир меёбанд ва дар ниҳоят муносибатҳои нисбатан нав пайдо мегарданд. Дар натиҷаи пайдоиши чунин муносибат, одат ва арзишҳои нави инсонӣ,  психалогияи ҷомеа аз нав шакл мегирад ва ба марҳилаи нави рушди худ, ки бар асоси қоидаҳои ҷадид омода гаштааст, ворид мегардад. Дар пайи ин дигаргунӣ анъанаҳои оиладорӣ низ тағйир меёбанд, ки ин раванд боиси пайдоиши оилаи намуди нав мегардад.

  Шабакаҳои иҷтимоӣ яке аз платформаҳои васеи иттилоотӣ ва манбаи ашёву амалҳои гуногуни ҷамъиятӣ ба ҳисоб меравад, ки имрӯзҳо онро метавон як қисми ҷудонашавандаи ҳаёт ва фаъолияти ҳар шахси истифодабаранда номид. Имрӯзҳо шабакаҳои иҷтимоӣ як қисми таркибии ҳаёти мо – бисёри корбарон шудаанд. Тибқи маълумоти сомонаи We Are Social, дар оғози соли 2020 беш аз 4,5 миллиард нафар одамони сайёра дастраси ба интернет доштаанд ва аудиторияи шабакаҳои иҷтимоӣ аз   марзи 3,8 миллиард гузаштааст. Аз ин рӯ барои ҷомеа ва махсусан ҷавонон низ интернет аҳамияти калон дорад.

   Аз рӯзе, ки инсоният дар дунё арзи ҳастӣ кард, дар баробари инкишофи шуураш  хост нисбат ба объектҳо ва мавҷудоти гирду атрофаш маълумот ба даст орад.  Дар баробари тараққиёти илму техника, фаҳмиш ва ҷаҳонбинии одамон  рушд  ва инкишоф ёфту, нисбат ба ҳодисаю воқеъаҳои олами ҳастӣ маълумотҳои ҷолибу диққатҷалбкунандаро ба даст овард. Диққати одамони замонҳои қадимро асосан ҷирмҳои осмонӣ ҷалб мекарданд. Онҳо ситораҳои равшанро дар осмон роҳнамо интихоб карда, ба воситаи ин ситораҳо дар баҳру биёбонҳо роҳ мерафтанд.

  Тамоми комёбиву дастовардҳо вобаста ба мақсаду мароми инсон рӯйи кор омада, барои аз байн бурдани мушкилоти ҷомеа ба даст оварда шудаанд ва мешаванд. Маҳз ҳамин масъала илмҳои дақиқу табиатшиносиро пурмазмун гардонида, қадру қимати онҳоро баланд мебардорад. Зеро кулли дастовардҳои техникӣ ва технологияҳое, ки башар то имрӯз ба онҳо ноил гардидааст ва дар оянда ба даст меорад, маҳз дар заминаи омӯзиши ин илмҳо падид омадаанд ва бар асоси қонунияти ин улум фаъолият менамоянд. Ва ҳар ҷомеа ва давлате ҳам, ки дар раванди рушд қарор дорад ва пешсаф аст, пас аз рӯй оварданд ба улуми дақиқу табиатшиносӣ ба ин мақом даст ёфтааст.