(Паёми табрикии аъзои маҳфили “Ҷаҳони андеша” ба ифтихори зодрӯзи адабиётшинос, андешаманд ва рӯшангари миллӣ, Устод Зафари Мирзоён) Исми муҳаққиқ, адабиётшинос, андешаманд ва рӯшангари муосири тоҷик устод Зафари Мирзоён солҳост, ки ба доираи васеи донишмандону фаъолони маданӣ ва қишри зиёиёни миллӣ ошност. Устод Мирзоён бидуни интизории подошу мукофоте умри азизи хешро сарфи омӯзишу пажӯҳиши масъалаҳои умдаи миллию ҳувиятӣ карда, то имрӯз дар масири ташаккулу таҳаввули ҳувияти миллӣ ва ҷаҳоншиносии аҷдодӣ бардамона гом бармедорад. Заҳмату талошҳои бардавом ва ҷуръату ҷасорати фавқулодаи миллӣ устод Мирзоёнро дар байни табақоти гуногуни иҷтимоию мадании ҷумҳурӣ соҳибном кардааст. Махсусан, аз тариқи арзёбии…

 (Шодбошии аъзои маҳфили “Ҷаҳони андеша” ба ифтихори зодрӯзи файласуф, инсоншинос ва зиёии миллӣ, Устод Муҳаммадалӣ Музаффарӣ) Имрӯз (5 май) файласуфи озода ва инсоншиноси мумтози миллӣ устод Муҳаммадалӣ Музаффарӣ зодрӯз доранд. Устод як умри азизи хешро сарфи омӯзишу пажӯҳиши масъалаҳои умдаи фалсафӣ, илмӣ, иҷтимоӣ, ахлоқӣ, ҳувиятӣ ва инсоншиносӣ карда, то имрӯз дар масири таҳқиқи инсоншиносӣ(антропология)-и муосир ва ниҳоятан, ҷаҳоншиносии фалсафию илмӣ гомҳои устувор бармедоранд. Ҳанӯз аз овони мактабӣ дар муҳити музофотӣ устод Муҳаммадалӣ Музаффарӣ аз тариқи мутолеаи осори адабию фалсафӣ, мушоҳидаи ҳаводис ва андӯхтани таҷрибаи рӯзгор пурсишгарӣ ва озодандеширо ба сифати мушаххасоти ҳувиятию эҷодӣ меъёри фаъолият…

Илм агар андак бувад, хораш мадор, З-он, ки дорад илм кадри бешумор. Фаридаддини Аттор Салима Юнусова 15 августи соли 1947 дар шаҳри бостонии Панҷакент таваллуд шудаанд. Соли 1954 ба мактаби таҳсилоти умумии №1 ш. Панҷакент қабул шуда, соли 1965 онро хатм намудааст. Худи ҳамон сол баъди хатми мактаби миёна, роҳи Душанберо пеш гирифта, ҳуҷҷатҳояшонро ба факултаи физикаи Университети давлатии Тоҷикистон, ба номи В.И. Ленин, ҳозира Донишгоҳи миллии Тоҷикистон месупорад, имтиҳонҳои дохилшавиро бо баҳои аъло месупорад ва донишҷӯ мешавад.

Инсонҳо тавлид меёбанд, меомӯзанд, бузург мешаванд, интихоби касб намуда, месозанд, эҷод ва ё кашф мекунанд, дар ягон шакле (хуб, олӣ, мутавассит ва ё дар ҳоли фақру бечорагӣ) зиндагӣ ташкил медиҳанд. Баъзан бо меҳнати ҳалоли хеш шоёни аҳсани иҷтимоъ, муҳити зист ва маҳали кор гардида, аз худ эҳсоси ризоят менамоянд ва ғайраҳо. Аммо дар баъзе ҳолатҳо инсонҳое ҳастанд, ки ҳарчанд ки заҳмат кашанду корҳои хуб ва зиёдеро анҷом диҳанд, вале аз чашм меафтанду гӯё касе онҳоро намебинаду дарк намекунад. Қисмате аз чунин инсонҳо рӯҳафтодаву дилмонда ва қисме ба идома додани кори хеш машғул гардида, барояшон таваҷҷӯҳи…