Шаҳрҳои Берлингтон ва Мюнхен ду марказҳои маъмурие мебошанд, ки дар ду қитъаи тараққикардаи сайёра (Амрико ва Аврупо) ва дар ду кишвари пешрафтаи олам (ИМА ва Олмон) воқеъ гардидаанд. Берлингтон - маркази округи Читтенден ва калонтарин шаҳр дар иёлоти Вермонт (ИМА) буда, соли 1785 бунёд ёфтааст. Шаҳр дар соҳили шарқии кӯли Шамплейн воқеъ гардида, аз тарафи шарқ бо кӯҳҳои сабзпӯш иҳота шудааст ва аҳолии он ба 42 282 нафар мерасад.

Дар ҳар соҳаи эҷодиёти адам, хоҳ илм бошад, хоҳ санъат, хоҳ иқтисод, бисёр мавзӯъҳо ва муаммоҳое ҳастанд, ки аз қадимулайём одамиятро ба ҳаяҷон меоварданд. Асрори Олами Сағиру Кабир , сирри вақту фазо ва ҳодисаҳои дар он ҷараёнгиранда- аз нумӯи гул то чаҳчаҳи булбул, аз ҳаракати сайёра то таркиши ситора ба назари аввал чунин менамояд, ки ҳамаи ин чизҳо соддаанд ва ҳочат ба фикркунӣ ҳам нест, вале дар асл ин хел нест, амиқтар нигарем саросар муаммост ва то ин вақт барои инсоният фисади каме аз ин муаммоҳо ҷавоби худро ёфтааст. Бояд инро ҳам гуфт, ки ин ҷавобҳо мусбату қатъӣ нестанд. Ҳамин аст, ки ҳадаф ва мазмуни идрок- фаҳмидани равандҳои ниҳоӣ ва асроромези табиат ва ҷойгоҳи мо дар Коинот аст, ки дар ҳар замону макон инсони солимақлро ба ҳаяҷон меорад ва боз ақли солимро ба омӯзишаш ҷалб менамояд.

Дар яке аз вохӯрҳо бо ҷавонон ва зимни суханронӣ дар арафаи Рӯзи ҷавонон Пешвои миллат, Президенти ҷумҳурӣ, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон қайд намуда буданд, ки: «Дар ҷаҳони муосир рӯ овардан ба масъалаи ҷавонон ва истифода аз имкониятҳои зеҳниву ҷисмонии онҳо яке аз шартҳои ноил шудан ба инкишофи устувори давлат ва ҷомеа мебошад. Воқеан, имрӯз ҷавонони мо ҳамчун нерӯи бузурги бунёдгару созандаи мамлакат эътироф шудаанд…». Дар радифи гуфтаҳои Сарвари давлат бисёр рамзӣ мебуд, то бидонем, ки ҷавонтарин ҷоизадорони Нобел дар бахшҳои илмҳои бунёдию табиӣ киҳоянд. Зеро Ҷоизаи байналхалқии Нобел аз маъруфтарин мукофотҳои сатҳи ҷаҳонӣ барои тадқиқот ва пажӯҳишоти илмӣ буда, аз соли 1901 ин ҷониб барои олимоне тақдим мегардад, ки дар пешрафти илми ҷаҳонӣ саҳми арзандае гузоштаанд. Шумораи барандагони ҷоизаи мазкур хеле бисёр аст, аммо дар бахши улуми бунёдию табиӣ танҳо 7 ҷавон (то синни 35 сола) ин ҷоизаро соҳиб шудаанд, ки аз онҳо 6 физик ва 1 физиолог ҳастанд. Аз ин рӯ, умед бар он дорем, ки ҷавонони тоҷикистонӣ ҳам бояд дар талоши ин бошанд, то рӯзе шарафи доштани чунин ҷоизаро дар Тоҷикистон таъмин намоянд.