Инсон аз замони пайдоиш то имрӯз ба асбобҳои ҳисоббарорӣ эҳтиёҷ дошт ва дар оянда ҳам ба ин асбобҳо эҳтиёҷманд аст. Дар ҷамъияти ибтидоӣ одамон барои ҳисобкуниҳо аз ангуштон, чӯбчаҳои нишонадор, тасмаҳои сӯрохдор, ресмонҳои гиреҳдор ва дигар асбобҳои оддитарин истифода мебурданд. Ҷаҳиши асосӣ дар пайдоиш ва барқароршавии техникаи ҳисоббарор дар қарнҳои XVII-XVIII ба вуҷуд омада, мошинҳои дар ин давра сохта шударо мошинҳои арифметикӣ меномиданд. Пешрафти техникаи ҳисоббарорро ҳамеша талабот ба ҳисоббарориҳои фаврӣ ва аниқ муайян месозанд. Аз ин рӯ, ин талабот омиле буд, ки доимо техникаи ҳисоббарорро мукаммал мегардонид ва он то ҳол аҳамияти илмии худро гум накардааст.

Ҳукумати Ҳолланд қароре қабул кард, ки мувофиқи он то соли 2030 фаъолияти тамоми неругоҳҳои барқии аловӣ дар ин кишвар қатъ карда мешаванд. Дар Ҷопон бошад, лоиҳаеро тарҳрезӣ карда истодаанд, ки неругоҳҳои барқии аловиро ба турбинаҳои барқии маддӣ иваз мекунанд. Яъне, имрӯз яке аз ҳадафҳои асосии рушди устувор тамоми кураи арз даст кашидан аз навъҳои сӯзишвории энергетикӣ ва рӯй овардан ба сарчашмаҳои барқароршавандаи энергия мебошад.

Ҳарчанд таърихи физика ҳамчун илми мустақил танҳо аз асри XVII оғоз меёбад, вале заминаҳои бунёдии он аз замонҳои хеле қадим, аз вақте ки одамон ба системаи аввалини донишҳо оид ба муҳити атроф таваҷҷуҳ пайдо карданд, ибтидо мегиранд. Ин донишҳо то Замони нав ба фалсафаи табиӣ тааллуқ доштанд ва фаҳмишҳо оид ба механика, астрономия ва физиологияро дар бар мегирифтанд. Таърихи ҳақиқии физика ба туфайли таҷрибаҳои табиатшиноси италиявӣ Галилео Галилей ва шогирдони вай ибтидо мегирад. Ҳамчунин, ин илмро олими англис Исаак Нютон бунёд гузошт.