Қирғизҳо аз давраҳои қадим бо тоҷикон ҳасоягии наздик доранд. Дар раванди таърих мардуми қирғиз дар баробари миллати тоҷик пасту баландиҳои зиёдро аз сар гузаронидааст.

 Ин ду мардуми ба ҳам наздик  бидуни хат, таърихи асрҳо ташаккулёфтаи миллати хешро тавассути эпоси “Манас” ва “Гуруғлӣ” ба насли оянда  мерасонанд. Аз рӯи ҳаҷм эпоси "Манас" - қомуси (энсиклопедияи) асили беназирест, ки дар худ воқеаҳои махсусан муҳими он давра, далелҳои алоҳидаи таърихӣ, қаҳрамониҳои шахсиятҳои ҷудогона, пешвоёни кишвар, маълумот оид ба он ҷамъият, урфу одат ва ҳаёти мардуми қирғизро дар худ таҷассум менамояд.

  Дар ташаккул ва таҳаввули афкори миллӣ ва сиёсии мардуми форсу тоҷик ормонҳои бостонии миллӣ, ки дар бовару асотири қадимӣ таҷассум ёфтаанд, ҷойгоҳи вижа доранд. Гузашта аз ин, тайи таърихи тӯлонӣ бовару ормонҳои мардумӣ ва миллӣ дар созмон ёфтани тахайюл ва тафаккури эҷодию воқеӣ-реалистии ақвоми иронитабор, аз ҷумла мардуми тоҷик саҳим буда, ҷараёни рушду тавсеаи биниши миллӣ ва тафаккури сиёсию дунявиро таҳкиму тақвият бахшидаанд. Таҷрибаи башарӣ собит сохтааст, ки мафкура ё идеологияи давлатӣ ҳамеша бар мабнои бовару ормонҳои миллӣ, ки маҷмӯаи зиндагии фикрӣ, фарҳангӣ, сиёсӣ ва иҷтимоии қавму миллиятҳоро дар маҳдудаҳои замонию маконӣ таъйин мекунанд, сохта мешавад. Дар ин росто, мардуми форсу тоҷик ҳам дар имтидоди тӯлонии замонӣ аз решаву асолати худ – бовару асотири бостонӣ фарҳанг ва сиёсат дуруст карда, дар арсаи тамаддуни башарӣ қадамҳои устувор бардоштааст.

  Муҳоҷирати  иҷборӣ барои ҷумҳуриҳои собиқ Шӯравӣ зуҳуроти нав  буда, ба вайроншавии робитаҳои иқтисодию сиёсии пештара алоқаманд аст, ки боиси зиёдшавии бекорӣ гардид.

Аз ин раванд асосан ҷавонон ҳамчун қисми фаъоли ҷамъият зарар диданд.

Агар муҳоҷири меҳнатӣ дар муҳити хуб афтода, муносибат байни кордиҳандаю муҳоҷир хуб бошад ва  аз ҷониби давлати миллиаш дастгирӣ ёбад, он гоҳ вай барои ташаккули шуури солими миллӣ мусоидат менамояд.

Дар акси ҳол ташаккулишуури миллӣ коста мегардад.

  Албер Камю дар таърихи 7 уми ноябри соли 1913 дар хонаводаи фаронсавӣ-алҷазоирӣ ба дунё омадааст. Давраи кудакии А.Камю дар шароити душвори иқтисодӣ гузашт. Ӯ падарашро дар ҷанги аввали ҷаҳон аз даст дод. А.Камю соли 1923 дар донишгоҳи Алҷазоир дохил шуд. Барои таъмини хароҷоти таҳсил ва зиндагӣ ба ҳирфаҳо ва касбҳои гуногуне чун тадриси хусусӣ ру овард. Агарчи ӯро бештар тарафдори мактаби асолати вуҷуд (экзистенсиализм) медонанд, аммо ӯ худ ин иддаоро қабул надошт. А.Камю дар мақолае бо номи “Шуришӣ” навишт, ки тамоми зиндагиашро сарфи мубориза бо фалсафаи пучгароӣ (нигилизм) кардааст.