14 июня 2022 года в газете “ИмрузNews” была опубликована статья Мунима Оламова на тему «Подстрекательство является подстрекательством, не утверждай, что является правдой (Фитна фитна бувад, нагӯ ки рост бувад)». В ней автор проанализировал попытки деструктивных сил по дискредитации нового поколения управленческой элиты Таджикистана. В частности, речь идет об информационных нападках представителей таджикских террористических групп, скрывающихся сейчас в странах ЕС, на молодых руководителей государственных органов нашей страны. Таджикские террористы, которые посредством социальных сетей распространяют идеологию насилия и войны, утверждают, что за попыткой дестабилизации политической ситуации в Бадахшане в последние месяцы стоят нынешний Председатель Маджлиси Милли Маджлиси Оли, мэр г.Душанбе Рустами Эмомали…

Хирадгароӣ ва хирадандншӣ муҳимтарин шохиси инсонӣ аст, ки онро бар тамоми анвоъи зинда мутамоиз месозад. Он чи дар дарозои замони мавҷуд инсон ҷиҳати рафъи мушкил, бароварда кардани ниёзҳояш офаридааст, онон ба андешаву хирад ҳамбастагӣ доранд. Ба ибораи дигар, агар дигар анвоъи зинда (ҳайвонот дар назар аст) ҷиҳати зинда мондан танҳо ғариза такягоҳи онон бошад, инсонро сабаби мондагорияш андешаву хирад будааст. Қобили зикр аст, табдили хирадгароӣ ба як раванди иҷтимоӣ дар мароҳили навини тамаддуни башарӣ шакл гирифта, ҷомеаи хирадгароро ба миён овардааст.Ҷомеаи хирадгароро метавон ҷомеаи маданӣ низ номид. Яъне ҷомеаи маданӣ гуруҳе аз мардум аст, ки бо ҳам ваҷҳи муштарак дошта…

Файласуфи машҳури Олмон Артур Шопенгауэр дар давоми ҳаёти пурбаракати худ эҷодиёти гаронбаҳое аз хеш боқӣ мондааст. Яке аз асарҳои асосии ӯ бо номи “Ҷаҳон ҳамчун ирода ва тасаввурот” маълум ва хеле машҳур аст. Ин асари дуҷилдаи ӯ масъалаҳои зиёди мавҷудияти оламро дар бар мегирад. Ба андешаи мутафаккир, он чи ки файласуфон аз замони антиқа то ба имрӯз муаммои ҳастиро ҷӯстуҷӯ менамуданд ва кашфиёти худро ҳамчун андешаҳои фалсафӣ меҳисобиданд, дар ҳақиқат чунин набуд, “Фалсафа ҳамон аст, ки ман пешниҳод намудаам ва дар ҳақиқат ҷаҳон аз “ирода ва тасаввурот” беш нест”[1]. Аз ин андешаҳои мутафаккир бармеояд, ки дар ҳақиқат оламро ҳамчун амали…

Одатан маҷмӯи дониш ва тасаввуроти шахсро дар бораи олам ва муносибати инсонро ба он ҷаҳонбинӣ меноманд. Ҷаҳонбинӣ метавонад илмӣ ва метавонад ғайриилмӣ бошад. Ҷаҳонбинии илмӣ гуфта чунин дидеро оид ба олам медонанд, ки дар он масъалаҳои пайдоиш, тағйирёбӣ ва инкишофи олам ва тамоми раванду ҳодисаҳои табиию ҷамъиятӣ дар асоси кашфиёти илмӣ шарҳу тавсиф меёбанд. Яъне, ҷаҳонбинии илмӣ дахолати неруҳои фавқуттабиаро дар раванду ҳодисаҳои табиию ҷамъиятӣ истисно менамояд. Хусусияти фарқкунандаи ҷаҳонбинии илмӣ объективӣ будани мундариҷаи он ва тавассути таҷриба собит намудани асосҳои назариявии он мебошад. Барои ҷомеае, ки пешрафти ҳаматарафа ва таъмини сатҳи хуби зиндагиро барои мардум ҳадафи худ қарор медиҳад,…

Дониш ҷузъи таркибӣ ва масири рушди ҷомеа ба ҳисоб рафта, он маҳсули низоми босамари маориф ва кӯшишу талоши ашхоси хирадманди ҷомеа маҳсуб мегардад. Дар ҷомеаи донишбунёд мувафаққиятҳо аз неруи дониш сарчашма гирифта, роҳи пешрафту тараққиёт тавассути он муқарар карда мешавад. Талош баҳри умумӣ сохтани донишомӯзӣ ва баланд бардоштани сатҳи огоҳӣ ва маърифатнокии тамоми қишрҳои ҷомеа, роҳи расидан ба музаффарияту озодӣ мебошад. Ҷомеа ба онҳое, ки дониш доранд ва низ ба онҳое, ки аз маърифат дуранд, паҳн мегардад. Дар натиҷа, дониш василаи эҷоди фосила миёни ду қишри ҷомеа мегардад, яке қишри донишмеҳвар ва дигаре аз маърифат дур. Дар баробари пайдоиши ин…