Он чи Куруш карду Доро в-он чи Зардушти меҳин,

Зинда гашт аз ҳиммати Фирдавсии сеҳрофарин.

                                           Маликушшуаро Баҳор

 Мусаллам аст, ки то асри гузашта адибони миллии мо, аз ҷумла Фирдавсӣ, дар мактабу мадорис мавриди омӯзиш қарор надоштанд, зеро мо аз давлати миллӣ бархӯрдор набудем. Саҳеҳтараш, баъди аз байн рафтани давлати миллии Сомониён рӯҳи миллӣ ба заъф гароида буд ва арзишҳои миллӣ мавриди бемеҳрӣ қарор дошт.

   Астероиди наздизаминии 2014JO25 соли 2014 кашф карда шудааст.  Баъди муайян кардани мадор маълум гардид, ки астероид ба Замин ба масофаи минималӣ наздик шуда метавонад, аз ин сабаб он ба гурӯҳи объектҳои ба Замин хатари эҳтимолӣ дошта дохил шуд. Ин астероид яке аз астероидҳои калонтарин ҳисобида мешавад, ки андозаи он ба 1.4 км баробар аст. Суръати ҳаракати астероид дар фазои байнисайёравӣ  зиёда аз 33 км дар як сония мебошад, ва ин суръат барои астероидҳо бениҳоят баланд ҳисоб мешавад.

  Аз нигоҳи илми фарҳангшиносӣ, соҳаи таълиму тарбия ё ба истилоҳ, маориф дар низоми фарҳангии ҳар ҷомеа нақши муҳимеро иҷро мекунад. Аз ин ҷост, ки Президенти Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми имсолаи хеш ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон таъкид доштанд: «Ҳукумати мамлакат бо мақсади рушди босуботи соҳаи маориф ҳамчун самти афзалиятноки сиёсати иҷтимоӣ тамоми тадбирҳои зеринро амалӣ мекунад» [1,5]. Зеро дар моҳияти хеш, аз як нигоҳ, ҷараёни таълим ин худ раванди робитаи иҷтимоӣ- фарҳангист ва аз дигар ҷиҳат, метавон маорифро ҳамчун ниҳоди ҷудогонаи иҷтимоӣ – фарҳангие, ки раванди мазкурро таъмин мекунад, арзёбӣ намуд. Аз ин рӯ, низоми маорифро ҳамчун падидаи воҳиде бо тамоми шаклҳои гуногунаш бояд баррасӣ намуд, чунки шаклҳои таълимӣ метавонад гуногун бошад, ин ҳам таълими кӯдак дар оила, ҳам системаи ниҳодии таълим (мактаби миёна, муассисоти таҳсилоти олӣ) ва ҳам худомӯзӣ, ки дар шароити рушди инноватсионии иқтисод аҳамияти бештареро соҳиб аст, ба шумор меравад. Табиист, ки дар ин миён муҳимтарину самаронактаринии онҳо системаи ниҳодии таҳсилот (таълиму тарбия) маҳсуб мешавад.

  Дар таърихи инкишофи соҳаҳои мухталифи фаъолияти хоҷагии ҳар кишвар ҳастанд ашхосе, ки бо амалҳои накӯ ва фаъолияти бесобиқаи худ дар дилу дидаи мардум ҷой гирифта, номи хешро бо зикри хайр абадан сабт менамоянд. Ин қабил инсонҳо ҳамеша дилбохтаи касбу кори худ буда, ҳастии хешро баҳри пешрафт ва рушди соҳаи фаъолияташон мебахшанд ва ба ин васила дар зиндагӣ пайроҳаи бузурги ибратомӯзеро баҳри ояндагон боқӣ мегузоранд. Зеро ояндагони ин касбу кор барои расидан ба қуллаҳои баланд ва муваффақиятҳои бузург аз ин шоҳроҳи пурасрор убур намуда, сипас ба натиҷаҳои назаррас ва шуҳрати беандоза ноил мегарданд. Чунин шахсиятҳо новобаста аз ҷинсият, дину мазҳаб ва миллату нажод дар кадом гӯшаи кураи арз фаъолият нанамоянд ҳам, бо меҳнату заҳматҳои худ он маконро ободу шукуфон мегардонанд. Чунки меҳнатдӯстӣ, заҳматпешагӣ ва дилбохтагӣ ба касби худ ҳамеша ононро ба бунёдкориву созандагӣ ва шукуфоию зебоиофарӣ талқин менамояд.