Олими шаҳири тоҷик, яке аз ситораҳои пурҷилои фарҳангу тамаддуни асрҳои IX—X Закариёи Розӣ дар ин рисола ба ҷавонону наврасон хислатҳои ҳамидаи инсонӣ — иффат, сидқу сафо, покизагии ахлоқ, накурой ва накуном зистанро бо ақоиду афкори муътамади илмӣ баён намудааст ва онро метавон дастури пурарзиши зиндагӣ номид.
Закариёи Розӣ
Мунтахаби осор: Ҳикоятҳо (Барои бачаҳои синни миёна ва калони мактабӣ). Душанбе: Адиб, 1989.-160 с.
Назари худро нависед