Суманакро мардум аз замонҳои хело қадим ҳамчун таоми идона ҳангоми фарорасии Наврӯз тайёр мекарданд. Албата бори аввал ин таомиро кӣ ва дар куҷо тайёр кардааст ба мо маълум нест. Дар мамлакатҳои шарқи қадим медонистанд, ки ҳангоми ғалладонаи сабзидаро якҷоя бо орду об ҷушонидан, таоми ширин тайёр мешавад. Эҳтимол меравад, ки усули омода сохтани он дар тӯли солҳои дароз сайқал ёфта то замони мо бо номи сумалак омада расидааст. Лекин гузаштагони мо ба моҳияти илмии он ва протсесҳои биохимиявии сумалакпазӣ шинос набуданд. Сабаби набудани усули ягонаи пухтани ин таоми идона, ба гуногунтаъм шудани он оварда мерасонад. Аз ин рӯ мо тасмим гирифтем, ки омода ва тайёр намудани суманакро аз нигоҳи илмӣ шарҳ диҳем, ки усули ягонаи ҳатмӣ ё худ меъёре пайдо шавад, ки ширин ва болаззат шудани ин таомӣ идонаро таъмин карда тавонад.

Яке аз масъалаҳои мубрами иҷтимоиву иқтисодӣ дар марҳилаи муосири рушди прогресси илмӣ-техникӣ дар ҷумҳуриамон ин сарфаи энергияи барқ ба ҳисоб меравад. Доир ба ин масъала ду ақидаи назар боиси зикр мебошад: яке экологӣ, дигаре молиявӣ. Назари экологӣ, одатан ба намоиши манбаъҳои алтернативии энергия ва даъват ба истифодабарии ин манбаъҳо меорад. Ба хусус, дар замони муосир диққати бисёр ҳам қатъӣ ба маъмул намудани генераторҳои шамолӣ ва батареяҳои офтобӣ равона карда мешавад. Дар ҷумҳурии мо ин намуди алтернативии ҳосил намудани энергия ҳоло истифодаи ҳаматарафаи худро наёфтааст, лекин бояд қайд намуд, ки аллакай дар кишварҳои ҷаҳон бомҳои иншоотҳоро бо батареяҳои офтобӣ таҷҳизонида истодаанд.

Дар замони муосир, яке аз самтҳои калидии пешравии кишварҳои ҷаҳон – рушди раванди таҳқиқот ва таълим дар соҳаи илмҳои табиатшиносӣ, дақиқ ва риёзӣ мебошад, зеро таҷрибаи даҳсолаҳои охир нишон медиҳад, ки илмҳои мазкур ҳамчун асоси дастовардҳои инноватсионии кишварҳои ҷаҳон ва баланд баровардани некӯаҳволии шаҳрвандони онҳо мавқеи марказӣ ва аслии хешро ишғол намуда истодаанд. Вобаста ба ин дар ҷомеаи ҷаҳонӣ шаклҳои гуногуни рушди илмҳои дақиқ тариқи кор карда баромадани стратегияҳову барномаҳои давлатӣ ва ба роҳ мондани ҳамкориҳои байналмилалӣ амалӣ шуда истодаанд. Дар миқёси Иттиҳоди Давлатҳои Мустақил низ бо дарки ин воқеъият аз ибтидои таъсисёбии ин ташкилоти байналмилалӣ ба рушду устувории равандҳои муттаҳидшавӣ дар соҳаи илм аҳамияти махсус дода мешавад. Вобаста ба ин соли 2007 дар Дурнамои рушди минбаъдаи ИДМ ба вуҷуд овардани фазои умумии илмӣ, таълимӣ ва иттилоотӣ ҳамчун масъалаи асосии ҳамкории гуманитарии давлатҳои аъзои ИДМ муайян карда шуд. Дар ин асос ҳоло дар чаҳорчӯбаи ИДМ баҳри рушди ҳамкориҳои илмӣ як қатор сохторҳои байнидавлатӣ таъсис дода шудаанд ва бомуваффақият фаъолият бурда истодаанд, ки дар раванди ҳамкории илмии кишварҳои ИДМ масъалаҳои муайянро ҳал мекунанд. Аз ҷумла Шўро оид ба ҳамкорӣ дар соҳаи илмҳои бунёдии давлатҳои аъзои ИДМ, Шӯрои байнидавлатӣ оид ба ҳамкорӣ дар соҳаи илмӣ-техникӣ ва инноватсионӣ, Шӯрои байнидавлатии ҳамоҳангсозии иттилооти илмӣ-техникӣ.