Санаи 11 май дар Киитобхони миллии Тоҷикистон Симпозиуми байналмилалӣ бо иштироки санъатшиносони кишварҳои Тоҷикистон, Ӯзбекистон, Озарбойҷон, Туркманистон, Қазоқистон ва Эрон таҳти унвони  “Дурнамои рушди мусиқии суннатии халқҳои Шарқи наздик ва Миёна дар шароити ҷаҳонишавӣ” баргузор гардид. Дар маросими ифтитоҳи симпозиум Ёрдамчии Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон оид ба масъалаҳои рушди иҷтимоӣ ва робита бо ҷомеа Раҳмонзода А. ва вазири фарҳанги Тоҷикистон Сатториён М. ширкат ва суханронӣ намуданд. Дар ҷаласаи пленарии симпозиум маърузаи доктори илмҳои санъатшиносӣ, мудири шуъбаи санъатшиносии Академияимиллии илмҳзои Тоҷикистон Аслиддин Низомӣ дар мавзӯи “Инъикоси назарияи Дувоздаҳмақом дар осори классикони адабиёти форсу тоҷик ва мусиқишиносии муосир” ироа гардид.

  Институти крионика бо англисӣ   (Cryonics Institute (CI))  ё бо забони форсӣ муассисаи сармозистӣ буда, як бунёди ғайритиҷоратии амрикоӣ аст, ки хадамоти сармозистиро нишон медиҳад. Ин муассиса инсонҳо ва ҳамчунин ҳайвоноти хонагии дар арафаи марг қарор доштаро дар нитрогени моеъ мунҷамид (карахт) мекунад ва ба умеди ин ки бо пешрафти фановарӣ дар оянда битавонанд, онҳоро бозёбӣ ва зинда кунанд. Дар Институти крионика 188 нафар дар хазинаҳои нитрогени моеъ ҳамроҳи Роберт Эттингер, ва ҳамроҳи модар ва ҳамсараш дар инҷо нигаҳдорӣ мешаванд.[1]

Ки ҳар кас, ки андар сухан дод дод,

Зи ман ҷуз ба некӣ надорад ба ёд.

  Фирдавсӣ

(Ба муносибати солгарди пойтахти кишвар – шаҳри Душанбе)

   Дар ибтидо тавзеҳоти иҷмолиро бар ин мазмун зарур медонам, ки матлаби мазкур 20 соли қабл (октябри соли 2004) навишта шуда, ба муносибати 80-солагии пойтахти Ҷумҳурии Тоҷикистон шаҳри Душанбе бахшида шуда буд. Вақте ки ба бойгонии шахсӣ сар задам, мақоларо пайдо намудам ва тасмим гирифтам, онро бидуни тасҳеҳи маъноӣ ва бо андак таҳрири имлоию забонӣ хидмати хонандагон қарор диҳам. Албатта, Душанбеи 20 соли қабл аз Душанбеи имрӯза бакуллӣ мутафовит аст: он ба як марказ ва ба истилоҳ, шаҳр-полиси матраҳи сиёсию маданию миллӣ бадал шудааст ва ба лиҳози инфрасохторӣ, эстетикаи шаҳрсозӣ, шеваи тарроҳӣ, тарзи сохтмони иншоотҳои замонавӣ, ҷобаҷогузории боғҳои фарҳангӣ-фароғатӣ ва имиҷи шаҳрофаринӣ бо марокизи бузурги минтақавию ҷаҳонӣ ҳамнабардӣ мекунад. Кайфият ва чигунагии матлабро ба маърази таҳлилу баҳогузории хонандагон вомегузорем.