Имрӯз аз беҳтарин рӯзҳост, зеро дар ин рӯзи фархунда яке аз беҳтарин бонувони миллати тоҷик чашм ба олами ҳастӣ кушодааст, ки ҳамвора дар дили саршор аз меҳри хеш ишқу дарди миллатро доштаву дорад. Ӯ ҳамон фариштаи Оҳуроӣ ва пайки покиву нузҳату зебоӣ дар олам аст, ки қаблан мавсуф ба Онаҳито будааст ва феълан исми ӯ  Раҳимаи Аъзам аст.  Ин фариштаи зебо кунун ба он хотир зуҳур карда, ки муаррифу мубаллиғ ва ҳомии арзишҳои миллати тоҷик бошад, мубаллиғу ҳомии миллате, ки тамаддуни башарӣ зодаи зеҳни ҷӯёву пӯёи ӯст.

Ба муносибати рӯзи байналмилалии забони модарӣ

  Забони яғнобӣ бисёр унсурҳои сарфии забонҳои азбайнрафтаи бостон ва миёнаи эрониро ҳифз кардааст. Яке аз чунин унсурҳои грамматикии бостонӣ аугмент буда, таърихи мавҷудияти он ба давраи бостонии забонҳои эронӣ мерасад. Дар забони яғнобӣ аугмент дар сохтмони замони гузаштаи феъл иштирок намуда, имконияти дар аввали калима, мобайни пешванд ва асоси феълӣ, феълҳои таркибӣ омаданро доро мебошад.

 (дар ҳошияи Паёми Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон “Дар бораи самтҳои асосии сиёсати дохилӣ ва хориҷии ҷумҳурӣ”)

     Назария ва таҷрибаи солҳои соҳибистиқлолӣ собит намуд, ки дар воқеъ Артиши миллӣ яке аз рукнҳои асосӣ ва муҳимтарини давлатдории миллати тоҷик ва сипари боэътимоди Ватани маҳбубамон - Тоҷикистони азиз маҳсуб меёбад. Боиси зикри хос аст, ки таҳкими ҳисси масъулиятшиносӣ ва ватандӯстиву ватанпарастии афсарону сарбозон дар шароити мураккабу ташвишовари минтақа ва ҷаҳон омили устувори худшиносиву худогоҳии миллӣ, ҳувияти миллӣ ва бақои миллату давлат ба шумор меравад.

 (Паёми шодбошӣ ба ифтихори мелоди адабиётшинос, андешаманд, равшанфикри миллӣ ва меҳанпарасти воқеӣ Устод Ҷамолиддин Саидзода)

   Имрӯз – 20 феврал, дар арафаи ҷашни Артиши миллӣ адабиётшинос, андешаманд, равшанфикри миллӣ ва меҳанпарасти воқеӣ устод  Ҷамолиддин Саидзода зодрӯз доранд. Устод аз чеҳраҳои матраҳу шинохтаи миллӣ маҳсуб мешаванд, ки як умри азизи хешро сарфи омӯзишу пажӯҳиши масъалаҳои умдаи адабӣ-бадеӣ, илмӣ, иҷтимоӣ, ахлоқӣ, ҳувиятӣ ва маданӣ карда, то имрӯз дар  масири ташаккулу таҳаввули ҳувияти миллӣ ва ҷаҳоншиносии аҷдодӣ бардамона гом бармедорад. Ҳанӯз аз солҳои донишҷӯйӣ оғоз намуда, устод Ҷамолиддин Саидзода миллатшиносӣ, меҳанпарастӣ ва озодманиширо минҳайси мушаххасоти ҳувиятию эҷодӣ, равонию иҷтимоӣ ва фарҳангию маданӣ меъёри кору зиндагии шахсию эҷодӣ қарор дода, дар ин шоҳроҳ то имрўз, бидуни дарангу вақфа ҳаракат мекунад. Муҳимтар аз ҳама, устод Саидзода ҳувиятсозӣ ва миллатшиносиро ба унвони мабодӣ ва принсипи ҳаётӣ пазируфта, хидмат ба миллатро вазифа ва рисолати хеш медонад ва иҷрои ин рисолатро қарзи виҷдонӣ талаққӣ мекунад.