Ба истиқболи 25-умин солгарди Ваҳдати миллӣ Ваҳдати миллӣ яке аз омилҳои муҳими муттаҳидсозанда барои тамоми мардуми Тоҷикистон шароит фароҳам овард, ки ба дараҷаи тамаддуну фарҳанги миллат аз рӯи иштироки мардуми он, махсусан занон дар ҳаёти оилавӣ, ҷамъиятӣ, иқтисодӣ, фарҳангӣ ва сиёсӣ, инчунин дар омӯхтану аз бар намудани мероси моддию маънавии халқ, бою ғанӣ гардонидани арзишҳои фарҳанги маънавӣ диққати ҷиддӣ дода шавад.

Тарбияи ватандӯстии насли наврас ҳамеша яке аз вазифаҳои муҳими мактаби муосир будаву ҳаст, зеро дар хонандагон ва ҷавонон давраи пурмаҳсул барои тарбияи муҳаббат ба Ватан эҳсос карда мешавад. Тарбияи ватандӯстӣ ҳамчун ташаккули тадриҷӣ ва устувории муҳаббати хонандагон ба Ватан фаҳмида мешавад, ватандӯстӣ яке аз муҳимтарин хусусиятҳои шахсияти ҳамаҷониба рушдёфта мебошад. Хонандагон бояд ҳисси ифтихор ба ватан, мардуми худро эҳтиром ,дастовардҳои бузург ва саҳифаҳои шоистаи гузаштаро инкишоф диҳанд. Барои таълиму тарбия бисёр чиз лозим аст: нақши онро дар ин маврид набояд аз ҳад зиёд арзёбӣ кард. Мутаассифона, дар айни замон тарбияи ватандӯстӣ чӣ тавре ки мегӯянд, "ба ҳеҷ расидааст" яъне, амалан…

Дар масири ҳастии хеш инсоният ҳамчун мавҷудоти соҳибтафаккур ва офарандаи тамаддун, ҳамеша дар пайи офариниш ва рушди зеҳнӣ буда, ба воситаи омӯзиш, таҳқиқ ва татбиқи илм дар истеҳсолот тавонист дар баробари олами воқеӣ олами дигаре бо ном фазои маҷозӣ “virtual environment”[1]- офарад.

Имрӯз башарият дар замони ҳассос, зудтағйрёбанда ва мушкил қарор дорад, ки низому қонунҳои ягона барои зисту зиндагӣ ва муносибату муошират дар он муайян нест. Ин аст, ки ҳар замон дар заминаи ташаккули техналогия ва рушди тамаддуни инсонӣ зарурати такмилу тағйири арзишҳо ва муносибатҳо ба миён меояд. Оила яке аз иниститутҳое мебошад, ки арзиш ва анъанаҳои он решаи таърихӣ дошта, тули асрҳо ташаккул ёфтаанд. Аммо сохти ҷомеаи иттилоотӣ , ки дар заминаи ташаккули технология шакл гирифтааст, талаботҳои худро дорад ва бо назардошти ин талаботҳо мавқеи оиларо дар ҷомеа то рафт танг намуда, аризшу анъанаҳои онро тағйир медиҳад ва ё аз байн…

Шабакаҳои иҷтимоӣ яке аз платформаҳои васеи иттилоотӣ ва манбаи ашёву амалҳои гуногуни ҷамъиятӣ ба ҳисоб меравад, ки имрӯзҳо онро метавон як қисми ҷудонашавандаи ҳаёт ва фаъолияти ҳар шахси истифодабаранда номид. Имрӯзҳо шабакаҳои иҷтимоӣ як қисми таркибии ҳаёти мо – бисёри корбарон шудаанд. Тибқи маълумоти сомонаи We Are Social, дар оғози соли 2020 беш аз 4,5 миллиард нафар одамони сайёра дастраси ба интернет доштаанд ва аудиторияи шабакаҳои иҷтимоӣ аз марзи 3,8 миллиард гузаштааст. Аз ин рӯ барои ҷомеа ва махсусан ҷавонон низ интернет аҳамияти калон дорад.