Бо пайдоиши муносибатҳои ҷадид дар ҳаёти инсони, тарақиёти илму техналогия ва таҳавулот дар системаи сиёсии глобалӣ, ҳамгирои миёни давлатҳо авҷ гирифта то андозаи назаррас муносибат миёни онҳо тақвият ёфт. Дар баробари ин васеъ гаштани бозори ҷаҳони ва рушди соҳаи истеҳсоли сиёсату иқтисодӣ давлатҳоро ба ҳам вобаста намуда фишангҳои таъсиррасониро ба вуҷуд овард. Дар замони муосир ҳар як давлат самтҳои рушди сиёсати дохилӣ ва хориҷии худро дар заминаи ҳамоҳангсозии манфиатҳои худ бо дигар давлатҳо ба роҳ мемонад. Чунин раванд ба ташаккули муносибатҳои байналхалқӣ боис гардида, фазои бози сиёсиро ба вуҷуд овардааст. Ба андешаи сиёсатшиносон на ҳама муносибатҳои субектони ҷомеаи ҷаҳонӣ хусусияти…

Маънои классикии мафҳуми “интеллект” Дар луғати энсиклопедӣ маънои мафҳуми “интеллект” чунин шарҳ дода шудааст: интеллект (аз калимаи лотинии “intellectus” – маънояш маърифат, фаҳмиш, ҳуш) қобилияти тафаккур, маърифати ақлиро ифода мекунад. Тарҷумаи лотинии мафҳуми юнонии “нус” (хирад) муродифи “интеллект” дониста шудааст. Чунин тафсир аз маънои классикии ин мафҳум шаҳодат медиҳад, вале ин маънои классикӣ дар адабиёти равоншиносӣ масъалаи духурагии ифодашавии маънои объект ва ҳолатҳои инсониро ба миён овардааст.

Дар пешорӯйи ҳар соли нав, ки анъанаест бозмонда аз даврони Шӯравӣ, бештар ду нигоҳ фарогирандаи зеҳн ва шуури ҳар як инсони андешаманд мебошад. Яке, нигоҳ ба он чи ки гузашт ва дигаре, нигоҳи ояндае, ки моро интизор аст. Баъзан ташвишҳову нигарониҳо аз имрӯзу оянда барангезандаи ҳолати навмедии инсон мешаванд. Ин ҳолат аз он сарчашма мегирад, ки инсонҳо ба амалишавии барномаҳои тарҳрезишудаи худ бовар надоранд. Аз нигоҳи равоншиносӣ, ягона ҳолате, ки дар рўҳияву зеҳни инсон ангезаи муҳаббат ва маънои зиндагӣ мебахшад, умед аст. Умеду орзуҳо сарчашмаҳоеанд, ки ояндаи зеҳни ҳар инсонро пешгўйӣ мекунанд. Яъне, нигариш ба оянда аз умедҳо файзёб шуда,…

Дар таҷрибаи давлатдории таърихи навтарини Тоҷикистон Паёми ҳамасолаи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон барномаи рушди ҷомеа ва давлат маҳсуб буда, самтҳои асосии ҳаёти иҷтимоӣ, иқтисодӣ, сиёсӣ ва фарҳангии мамлакатро муайян менамояд. Аз ҷиҳати мазмун ва моҳияти худ Паёми солона – ҳисоботи Сарвари давлат ба тамоми мардуми кишвар ба воситаи Парлумон буда, ин падида дар таҷрибаи муосири давлатдории ҷаҳонӣ ифодакунандаи принсипҳои муҳими давлати соҳибистиқлол, демократию ҳуқуқбунёд ба ҳисоб меравад. Аз як тараф Паём самтҳои асосии сиёсати дохилию хориҷиро муайян намуда, аз тарафи дигар дурнамои рушди ояндаи тамоми соҳаҳои ҳаёти ҷомеа ва давлатро дар асоси таҳлил ва баҳогузорӣ маълум месозад.

Паёми навбатии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат - Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, ки 21 декабри соли 2021 ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, дар маҷмуъ барои тамоми мардуми шарифи тоҷик ироа гардид, ба ақидаи банда, пурмуҳтавотарин ба ҳисоб меравад. Дар он, пеш аз ҳама, дастовардҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон дар тамоми соҳаҳои зиндагӣ, яъне сиёсӣ, иқтисодӣ, иҷтимоӣ, маориф, илм ва ғайра дар давоми 30 соли Истиқлолият мавриди таҳлили амиқ қарор гирифта, дурнамои рушди кишвар вобаста ба самтҳои муайянгардида, нишон дода шудааст. Дар мақолаи дурнамои рушди иқтисодиёти кишвар, ки аз муҳтавои Паём бармеояд, нишон дода шудааст.