“Лайло ва ал-Маҷнун фӣ ал-адабайн ал-арабӣ ва ал-форисӣ” (Лайлӣ ва Маҷнун дар адабиёти арабӣ ва форсӣ) Аз даврони қадим миллатҳои форсу араб байни худ пайвандҳои фарҳангӣ доштаанд. Ин пайвандҳо баъд аз зуҳури дини ислом густариш ёфт. Ислом ки дар байни мусалмонҳо пайвандҳои бисёр амиқе эҷод карда буд, дар байни ду забони арабӣ ва форсӣ ва миёни ду миллати арабу форс равобити фарҳангӣ ва забонии амиқ ва густурдае падид овард, ки назири онро дар дигар забонҳо намеёбем. Дар асрҳои ахир, баррасии ин пайвандҳои адабӣ ва фарҳангӣ ба яке аз муҳимтарин меҳварҳои пажӯҳиш дар адабиёти муқоисавии арабӣ табдил шудааст.

Ахиран, пойгоҳи хабарию иттилоотии “Ахбор.ком” (https://akhbor.com/-p9452-168.htm?fbclid=IwAR2XuUfocdtXmPdh-G0PqY-Qqxgo_p2b9Q4ivIALyYfABYeww9PW3Il_Sb8) матлаби кӯтоҳеро бо пахши навор, ки дар он омӯзгор дар ҳолати ногувори равонӣ тарафи хонанда мешӯрад, мунташир кард. Наворе, ки шахсияти омӯзгорро ба масхара мекашад, махсусияти ҳангомабарангезӣ дорад ва, мутаассифона, имрӯз ағлаби пойгоҳҳои таҳлилию иттилоотӣ ва дар маҷмӯъ, фазои маҷозӣ ба минбари таҳқиру тавҳини ашхос табдил ёфтаанд. Кор то ба ҷойе расидааст, ки дигар шахсияти омӯзгор, ки дар баъзе муҳитҳои иттилоотӣ ва иҷтимоию фарҳангии тоҷикӣ ба мавзӯъ ё предмети тамасхур табдил ёфтааст, мадди назари гурӯҳҳои расонаӣ ва корбарони шабакаҳои иҷтимоӣ қарор гирифтааст. Аҷабо, ба ном бузургони расонаҳои бонуфуз ва пурхонанда дар пайи шикастани рӯҳияи…

Дар охири садаи XIX бо саъю талоши Аҳмади Дониш асосҳои илмиву назарии маорифпарварӣ, марому маслак ва идеалҳои иҷтимоиву маънавии равшангарӣ ташаккул ёфт. Ба андешаи мо ин дигаргуниҳо ва талошҳои пайгирона барои ба вуҷуд омадани давраи дуюми ҷунбиши маорифпарварӣ, яъне давраи амалӣ шудани марому маслакҳои Аҳмади Дониш ва пайравони ӯ замина гузошт. Чунин ба назар мерасад, ки насли дуюми маорифпарварӣ фаъолияти худро асосан ба кушодани мактабҳои усули ҷадид, дарсномаҳои нав, чопи рӯзномаву маҷаллаҳо, тарғиби мароми равшангарӣ равона карда буданд. Ин маромҳо дар ибтидои қарни XX ба мухолифатҳои сиёсиву гурӯҳӣ рӯ ба рӯ шуда бошад ҳам, вале аҳли равшангарони тараққихоҳро дар чорчӯбаи…

Аслан Конститутсия ин санади меъёрӣ- ҳуқуқӣ буда, дорои қувваи олии ҳуқуқиест, ки муносибатҳои ҷамъиятиро ба таври мушаххас дар меъёрҳои муайян ба танзим медарорад. Дар таъмини ҳифзи ҳуқуқу озодиҳои инсон ва шаҳрванд Конститутсия тавассути меъёрҳои муқараркардаи махсус нақши асосиро дорад. Бояд қайд кард, ки ҳангоми вайроншавии тартиботи ҷамъиятӣ ва вайрон шудани ҳуқуқу озодиҳои инсон ва шаҳрванд тибқи тартиботи муайянкардаи Конститутсия меъёрҳои вайронгардидаро ба воситаи мақомоти дахлдор бо роҳи маҷбуркунӣ таъмин менамояд. Бахусус нақши Конститутсия дар таҳкими фаъолияти мақомоти ҳифзи ҳуқуқ назаррас аст, чунки он муайянкунандаи самту фаъолияти мақомоти ҳифзи ҳуқуқ мебошад. Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки аз 10 боб иборат аст, ду…

Яке аз масъалаҳои доғе, ки имрӯз тамоми ҷаҳониёнро ба ташвиш овардааст, ин терроризм ва экстремизми динӣ ва мазҳабӣ мебошад. Ба назари муҳаққиқон ва коршиносон, терроризм - сиёсат бар асоси истифодаи мунтазами террор ба ҳисоб меравад. Аммо, новобаста аз қувваи ҳуқуқии истилоҳи «терроризм», таърифи он то кунун духӯра боқӣ мемонад.