Абулхаев Ракиб Абулхаевич родился 10 февраля 1938 года в Айнинском районе Республики Таджикистан. В 1961г. окончил Таджикский государственный университет. В 1961—1963гг. работал старшим лаборантом в Институте истории, археологии и этнографии Академии наук Таджикской ССР. В 1963—1965гг. Р. Абулхаев был откомандирован в качестве стажера-исследователя в Институт истории АН СССР. В 1965—1971гг. работал младшим научным сотрудником в Институте истории, археологии и этнографии Академии наук Таджикской ССР. С 1971 по 1976 г был старшим научным сотрудником сектора истории советского общества вышеназванного Института. В 1976—1979 гг. не отрываясь от научной, занимался преподавательской деятельностью в качестве доцента кафедры истории партии…

 Имрӯз (25.01.2023) қалби яке аз олимони шинохта адабиётшинос ва эроншинос, доктори илмҳои филология, узви вобастаи АМИТва узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон аз тапидан боз монд. Аъзои маҳфили илмӣ-фалсафии “Ҷаҳони андеша” аз марги нобаҳангоми шарқшинос, эроншинос, адабиётшинос ва матншиноси муосири миллӣ Устод Мирзо Муллоаҳмад сахт андӯҳгин гардида ба хешу ақрабо, ёрону дӯстон, ҳамкорону ҳампешагон ва кулли ақоламандону ихлосмандони шахсияти марҳум таслият арз медорад. Зиндагиномаи Устод: Мирзо Муллоаҳмад, соли таваллудаш 1948, миллаташ тоҷик аз соли 1969 то имрӯз дар Академияи илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон кор мекунад. Дар ин муддат ӯ дар вазифаҳои лаборанти калон, ходими хурд ва калони илмӣ,…

(Паёми табрикӣ ба муносибати зодрӯзи дӯст ва бародари хирадманду хирадсолор, донишманди фарзонаву фарҳехта ва шахсияти миллатдӯсту меҳанпараст Назрӣ Асадзода) Дӯсти хирадманду хирадсолор, бародари азизу гиромиқадр, марди ростқавлу поквиҷдон ва шахсияти соҳибназару андешаманд, Устод Назрӣ Асадзода,

Дар бораи фаъолияти олими муътабар Суҳроб Шарипов бисёр навиштаанд. Зеро номбурда дар дилхоҳ мақоме, ки фаъолият дошт, худро шахси ботаҳаммулу кордон, далеру нотарс нишон дода буд. Ӯ баробари ба омӯхтани таърихи гузаштаи халқи худ машғул будан, роҳу равиши фаъолиятро бо назардош­ти пешрафти ҷомеа ҷустуҷӯ мекард. Сохти нави ҷамъиятӣ ва воқеияти солҳои 90-уми асри ХХ нишон дод, ки кишварамон вобаста ба Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон бояд маҷрои нав дошта бошад ва тамоми санаду меъёрҳои ҳуқуқӣ дар асоси он таҳия шавад.