Дар миёни шеърҳои устод Лоиқ як навъ шеъре нуфузи бештаре аз навъҳои дигаре дорад, ки то ҳол дар нақд ва адабиётшиносии мо номи он мушаххас нашудааст. Ин навъи шеър на он «шеъри конкрет», на он «шеъри мавзӯ», на он «шеъри рӯз», на он «шеъри отиф» ва на он «шеъри андеша» аст, ки мегуфтему мегӯему менависем. Ин шеърест, ки дар он ҳамзамон ҳам лаҳзаҳову саҳнаҳову ҷузъиёти зиндагии воқеъ, ҳам манзараҳои маҳсуси табиат, ҳам ҳолат, отифа, андеша, таассурот ва тасаввуроти инсони замин дар фазо ва муҳити муайяни иҷтимоиву сиёс бозтоб ёфтааст. Ва дар он «таносубу тасвирҳои шоирона…

Илм яке аз он соҳаҳое аст, ки масъалаи баробарии занон бо мардон то асрҳои наздик боиси баҳс буд. Ҳатто то ҳол низ теъдоди занону духтарон дар донишгоҳҳо кам аст ва қисме аз ҷомеа мутмаин аст, ки онҳо нисбат ба мардон камтар қобилияти пешбурди фаъолияти илмиро доранд. Аммо бо вуҷуди ин, бисёр занҳо ҳаёти худро ба илм бахшидаанд ва ихтирооту кашфиёти онҳо аксар вақт инқилобӣ ва баъзан хеле пешқадам аз замони худ буданд.

Чи тавре, ки ба ҳамагон маълум аст, Тоҷикистон дорои генофонди бойи набототу ҳайвонот мебошад. Вале, дар солҳои охир дар ҳудуди ҷумҳурӣ коҳиш ёфтани гуногунии биологӣ ба чашм мерасад. Экосистемаҳои кӯҳии Тоҷикистон қисмати муҳими комплексҳои табиии ҷумҳуриро ташкил медиҳанд. Ҳаёти мардум дар минтақаҳои кӯҳии Тоҷикистон ба вазъи экологии экосистемаҳо ва ҳолати гуногунии биологӣ алоқамандии зич дорад. Дар солҳои 90-уми асри гузашта аз сабаби вазъи мушкили иқтисодӣ аз ҷониби аҳолӣ буридани дарахту буттаҳо ба вуқуъ пайваст, талу нишебиҳо ба таври васеъ барои кишт намудани зироатҳои ғалладонагӣ мавриди истифода қарор дода шуд, ки ин раванд ба олами набототу…

Феҳрастнигорӣ ва ё феҳрастнависӣ шохаи муҳими иттилоърасонӣ аст, ки дар адабиёти илмӣ-тадқиқӣ ва методии русӣ библиография (аз библио ва графия) ва дар осори тахассусӣ ба забони тоҷикӣ-форсӣ китобшиносӣ ном мебаранд. Китобшиносӣ соҳаи фаъолияти илмӣ-амалӣ барои алоқамандони соҳаҳои мухталифи сиёсат, иқтисод, иҷтимоъ, фарҳанг ва ғайра буда, арзишу аҳаммияти он дар фароҳам сохтани фазои комили иттилоӣ хеле муфид аст. Вазифаи асосии ин навъ фаъолияти илмӣ-таҳқиқӣ омода кардану ва фароҳам сохтани иттилои мухталиф оид ба асрҳои чопӣ ва тарғиби онҳо бо ҳадафи муайяни илмӣ ва фарҳангӣ мебошад.