Имсол аз имзои Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ дар Тоҷикистон 23 сол мегузарад. Ин давраест, ки ҷаҳон ба буҳрони умумӣ гирифтор шудааст. Шуури ҷамъиятӣ дар ҷаҳон ба ақидаи бисёр олимони Ғарбу Шарқ, ба шуури буҳронӣ табдил ёфтааст. Маъмулан ин буҳронҳо дар давраи аз як ҳолат ба ҳолати дигар гузаштани давлатҳо ва ҷомеаи инсонӣ ба вуҷуд меоянд ва боиси пайдоиши ҳар гуна эҳсоси хавфу хатар ва таназзули фикрии одамон мегарданд. Назарияҳое пайдо мешаванд, ки ҷараёни буҳронро аз мавқеъҳои гуногуни синфӣ, мазҳабӣ, сиёсӣ ва ғайра шарҳу тавзеҳ медиҳанд. Ба ақидаи банда, буҳрони имрӯзаи ҷаҳонӣ аз фурӯпошии низоми сотсиалистӣ дар Аврупо…

Так получилось, что братские народы - кыргызы и таджики живут рука об руку по соседству уже несколько столетий. Дружба, родство таджиков и кыргызов воспето в монументальном эпосе «Манас». Испокон веков Таджикистан и Кыргызстан, соседствующие нации, были обречены на вечную дружбу. Нас связывали и связывают не только общность культур и традиций, экономические и социальные взаимосвязи, но и литературный союз. Поэты и писатели Таджикистана и Кыргызстана воспевали мир, дружбу и солидарность не только Средней Азии, но и всего мира. Наглядным примером может служить дружба и общественно -политическая деятельность знаменитого поэта-миротворца Таджикистана Мирзо Турсунзаде и знаменитого кыргызского писателя Чингиза Айтматова. По словам Чингиза…

Пешаи пизишкӣ ҳамеша яке аз муҳимтарин пешаҳо барои ҷомеаи инсонӣ будааст. Аз замоне ки инсоният ба ҳайси як мавҷуди соҳибдарку соҳибшуур дар олами ҳастӣ зуҳур намуд, дар баробари ҳазорон хатару осебпазирӣ қарор дошт. Дарки ин хатароти заминиву кайҳонӣ ӯро маҷбур месохт то ба хотири зинда мондани хеш чораандешӣ намояд. Яке аз куҳантарин чораандешии инсонӣ солим нигоҳ доштани ҷисми хеш дар баробари таҳдидҳои руёрӯи табиӣ буддааст, ки муҷиби ба миён омадани пешаи пизишкӣ гардидааст. Яъне ин пеша яке аз қадимитарин пешаҳои инсонӣ аст, ки ҳануз дар бомдоди рӯзгори башар шакл гирифта, бо болоравии тафаккури фарҳанги инсонӣ он низ рушд намудааст ва…

Исламский экстремизм — это «политический вирус», от которого, как показывает опыт, у политически здорового общества нет иммунитета. Европейское общество должно, как и при коронавирусе, изолировать себя от такого «политического вируса». Современная цивилизация должна усилить борьбу с религиозным экстремизмом Сегодняшний мир трудно представить без интернета. Виртуальный мир стал частью мировой политики и экономики. Услугами виртуальных площадок пользуются как известные политики, бизнесмены, журналисты, так и обычные граждане. Виртуальное пространство стало также излюбленным местом всякого рода террористических и экстремистских групп.

Мулоҳизаҳои академик Кароматулло Олимов ва доктори илмҳои фалсафа Рустам Ҳайдаров перомуни вокунишҳо ва бархӯрдҳои гуногун ба паҳншавии коронавирус дар кишварамон Шубҳае нест, ки имрӯзҳо буҳрони коронавирус тамоми ҷаҳонро фаро гирифта, ба мушкили рақами яки инсоният (бале, инсоният, чунки ин вирус ба ҳайвоноту наботот кор надорад) табдил ёфтааст. Офату зиёнҳои ин душмани ноаёни башарият чунон васеъ ва густурдаанд, ки таърих мислашро ёд надорад. Аммо ҳоло касе ба фикри ҳисобу китоби зиёнҳо нест. Ҳамагон, чӣҳукуматҳо ва чӣ мардум дар саросари олам аз тамоми иқтидору донишу технология истифода мебаранд, то коронавируси манҳусро аз байн баранд ва ё ақаллан таъсири онро барои худ ва…