Дар таърихи илму адаби ҷаҳонӣ адабиёти форсӣ- тоҷикӣ маҳз бо шеъри хирадварзӣ ва тасвироти зиндагисозӣ ҷойгоҳи муносиб касб кардааст. Шеъри зиндагиро метавон дар қолаби назми ҳикматӣ-фалсафӣ андозагирӣ кард, ки реша, бунёд, поя ва муҳтавои адабиёти форсӣ-тоҷикӣ мебошад. Маҳз каломи муассири манзум, ки бар мабнои хирадварзӣ офарида шуда, аз ашъори падари шеъри форсӣ-тоҷикӣ устод Рӯдакӣ ифтитоҳ ёфтааст, дархӯри ҷомеа буда, ба ниёзҳои иҷтимоӣ, сиёсӣ, фикрӣ, равонӣ, ахлоқӣ ва мадании мардум посух гуфтааст. Гузашта аз ин, адабиёти форсӣ-тоҷикӣ, ба назари муаррихи варзидаи илм Ҷорҷ Сартон, комёбии бузурги илми ҷаҳонист. Ин комёбӣ ва муваффақияти бузурги илми ҷаҳонӣ, ки ба адабиёти форсӣ-тоҷикӣ марбут мешавад,…