Ҳиндустон аз ҷумлаи кишварҳоест, ки дар феҳристи қадимтарин тамаддунҳои башарӣ қарор дорад ва фарҳангу тамаддуни ҳиндӣ, ки аз маҷмӯаи асотир, бовару эътиқодот ва анвои гуногуни ҳунарӣ, минҷумла навосозию мусиқипарварӣ таркиб ёфтааст, то имрӯз мадди назари оламиён қарор дорад. Эҳсоси зебоипарастӣ ва ахлоқписандии ҳиндувон тайи таърихи тӯлонӣ онҳоро аз дигар қавмияту милал мутамоиз сохта, дар ақсои олам Ҳиндустонро ба унвони кишвари афсонавӣ муаррифӣ намудааст. Дар домони ин фарҳанги бостонӣ, ки кадимтарин китоби ҷаҳонӣ «Ведо»-ро зодааст, Маҳатма Ганди, Тагор, Нехру, Чандар, Яшпал ва соири донишмандону адибон тарбия ёфтаанд. Ин аст, ки маҳбубтарин чеҳраи сиёсӣ ва фарҳангии ҳиндӣ Индира Ганди ба шодобии ин…

Расона (media) ба унвони абзори муҳими иттилоотӣ, сиёсӣ, мафкуравӣ, фикрӣ ва фарҳангӣ сад соли ахир бар фазои зиндагии инсонӣ мусаллат шудааст, то ҷое ки инсоният имрӯз худро бидуни ин василаи иртиботи ҷамъӣ тасаввур карда наметавонад. Дар миёни анвои расона телевизион ба сифати дастрастарин ва муассиртарин навъи иртибототи ҷамъӣ ҷойгохи махсус дорад ва муҳаққиқон, беҳуда онро «чашми мардум» нашуморидаанд. «Чашми мардум» (манзур телевизион аст) ҷиҳати баланд бардоштани сатҳи огоҳиҳои ҷомеа тайи сад соли ахир хидматҳои шоён карда, дар тахаввулоти фикрӣ ва бедории ичтимоӣ саҳми сазовор гузоштааст.

Бо итминон метавон гуфт, ки Муҳиддин Кабирӣ вақте ки дар бораи миллат ва манофеи миллӣ иддао мекунад, риё меварзад ва дурӯғ мегӯяд. Зеро фарзандони воқеии миллат ҳаргиз арзишҳову манофеи миллии худро дар баробари хориҷиён ба фурӯш намегузоранд. Фарзандони воқеии миллат дарду мушкилоти миллатро ба ҷон мехаранд. Аммо барои Муҳиддин Кабирӣ ва ҳаммаслакони наҳзатии ӯ ҳеҷ арзише болотар аз эътиқоду манфиатҳои мазҳабиву гурӯҳиашон набуду нест. Ӯ ҳар гоҳ дар бораи мардумсолориву демократия ва ҳуқуқу озодиҳои мардуми Тоҷикистон ҳарф мезанад, боз ҳам риё меварзаду дурӯғ мегӯяд, чунки ҳаргиз афроди мазҳабии мутаассибу бунёдгаро наметавонанд сидқан ҷонибдори мардумсолорию демократия ва озодагиву озодандешӣ бошанд. Табиати…

Вақтҳои охир, мутаассифона дар воситаҳои ахбори оммаи баъзе кишварҳо оид ба гӯё маҳдуд гардидани озодиҳои динии аҳолӣ дар Ҷумҳурии Тоҷикистон мақолаҳои ғаразнок ба нашр мерасанд, ки асоси воқеӣ надоранд. Ҷумҳурии Тоҷикистон баъди ба даст овардани Истиқлолияти давлатӣ дар ибтидои солҳои 90-уми асри гузашта ба бунёди ҷомеаи демократию ҳуқуқбунёд оғоз намуда, таъмини ҳуқуқ ва озодиҳои инсонро дар сархати ин сиёсат қарор додааст. Роҷеъ ба ин мавзуъ андешаҳои устоди ДМТ Номвар ҚУРБОНОВро ба таваҷҷуҳи хонандагон пешкаш менамоем.

Андар масири илм чу ту устувор нест! (шодбошии ҳайати кормандони Маркази омӯзиши равандҳои муосир ва оянданигарии илмии Академияи илмҳои ҶТ) Устоди гиромӣ, Фарҳод Раҳимӣ!