Вуруд ба мавзӯъ. Масъалаҳои вобаста ба ҳамгироии кишварҳои Осиёи Марказӣ имрӯзҳо ба таври васеъ дар пойгоҳҳои таҳлиливу коршиносии Қазоқистон ва Ӯзбекистон мавриди баррасӣ қарор мегирад ва баргузор шудани ин нишаст дар Душанбе низ як фоли нек аст. Зеро дар кишвари мо мутаассифона олимону коршиносон ба паҳлуҳои амалии ҳамгироӣ таваҷҷуҳи лозимаро зоҳир намекунанд. Аксар ҳолат бо пажуҳиши мавзуҳои таърихию назариявӣ банд ҳастанд, ки он амалан дар дискурси имрӯза перомуни ҳамгироӣ дигар ба кор намеравад. Зеро вазъи шинохт ва баррасии ҳамгироӣ дар Осиёи Марказӣ дар 5 соли охир хело дигар шуд: муҳимтар аз ҳама қадами ҷиддӣ барои беҳтар шудани муносибатҳои дохилиминтақавӣ гузошта…

Ахлоқи антиқа. Зери мафҳуми “антиқа” дар таърих марҳалаи аз асри VII – VI то м. то асри IV – V то м. (қариб 10 аср) фаҳмида мешавад. Марҳалаи аввали инкишофи афкори ахлоқӣ бо заволёбии сохти қабилавӣ-авлодӣ ва худро ҳамчун шахсият дарк кардани инсон, ҳамчун “Ман”-и аз дигарон (кул) ҷудошуда алоқаманд мебошад. Тасаввурот дар бораи ногустанӣ будани “Мо” ва “Ман” дар асарҳои Гомер тавсиф ёфтааст.

Рамзҳои сиёсӣ категорияи умумӣ -фалсафӣ мебошанд, онҳо бештар маънои «озодӣ «, «демократия», «мубориза», «иттиҳодия», «зӯроварӣ « ва ғ. таҷассум менамоянд. Рамзҳои бадеӣ дорои тасвир ё филм бо мундариҷаи сиёсӣ, варақа, овеза мебошанд, карикатура ва ғайра. Рамзҳои сиёсии мифологӣ инҳоянд, ки мундариҷаи объективии равандҳои сиёсиро бо дарки субъективии худ - беасос ё қасдан тақаллубӣ иваз мекунанд. Масалан, афсонаи шахсияти бузург, сиёсати оқилонаи роҳбарӣ дар бораи тағйирот. Рамзҳои динӣ дар сиёсат салиб, свастика, ситора, Ҳилоли Аҳмар ва ғайра мебошанд.

Тоҷикистон дар соли 2020 ду маъракаи тақдирсози сиёсӣ-интихобот ба Маҷлиси Олӣ ва интихоби Президенти кишварро бомуваффақ ва дар сатҳи баланд гузаронид. Ширкати кулли шаҳрвандони кишвар дар ин маъракаҳои сиёсӣ таҷассуми сатҳи олии маданияти сиёсии насли имрӯзаи ҳамватанони мо мебошад. Яке аз хусусиятҳои муҳими интихоби Президенти кишвар дар соли 2020 аз он иборат буд, ки шаҳрвандон дар раванди он,чи дар давраи пешазинтихоботӣ ва чи дар рузи интихобот хеле фаъолона иштирок намуданд. Хусусан иштироки фаъолонаи насли наврас, ки дастпарвари даврони Истиқлол мебошанд, дар равандҳои пешазинтихоботӣ ва овоздиҳӣ инъикоси меҳру муҳаббат ва садоқати онҳо нисбат ба Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мебошад. Пирӯзии…

Инак Тоҷикистон бо қадамҳои устувор ба маъракаи муҳими сиесӣ - Интихоботи Президенти мамлакат наздик мешавад. Интихоботи президентӣ дар Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳимтарин рӯйдоди сиёсии дохилӣ ба шумор меравад, зеро самтҳои асосии сиёсати дохилӣ ва хориҷиро маҳз Президенти кишвар муайян мекунад. Дар моддаҳои Конститутсияи Тоҷикистон омадааст, ки «Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Сарвари давлат ва ҳокимияти иҷроия (Ҳукумат) аст. Президент ҳомии Конститутсия ва қонунҳо, ҳуқуқу озодиҳои инсон ва шаҳрванд, кафили истиқлолияти миллӣ, ягонагӣ ва тамомияти арзӣ, пойдориву бардавомии давлат, мураттабии фаъолияти мақомоти давлатӣ ва ҳамкории онҳо, риояи шартномаҳои байналмилалии Тоҷикистон мебошад».